The Return of the Traveller
Blijf op de hoogte en volg Titia
15 Mei 2014 | Nepal, Kathmandu
Lieve allemaal,
Na lang denken (aan tijd heb ik immers geen tekort) heb ik besloten mijn reis hierbij te laten. Ik lig de hele dag op bed en ik heb geen energie. Ik voel me verdrietig en ellendig, ik voel me op. Ik denk dat ik een lange herstelperiode tegemoet ga, waardoor ik Sri Lanka niet optimaal kan ervaren en niet kan genieten.
Het was een lastige beslissing, maar het voelt nu als de juiste.
Sri Lanka zit in mijn hart en dat komt nog wel. Schildpadjes, het maakt me ongelofelijk verdrietig dat ik niet kan komen zorgen voor jullie, maar wees niet gevreesd: als gezonde meid hebben jullie veel meer aan mij!
Ik probeer niet al te veel te balen, pech is het zeker dat het zo is gelopen. Toch ben ik ook positief: Nepal was een ongelofelijk mooie ervaring! Ik heb nu al zo veel meer uit mijn reis gehaald dan ik thuis ooit had kunnen dromen.
Ik heb een nieuwe cultuur leren kennen en mezelf succesvol leren aanpassen.
Ik heb samengewoond met een Nepalees gezin.
Ik heb in het klooster de pracht van eenvoud ontdekt, geleerd dat je niet veel nodig hebt om het goed te hebben.
Ik heb geleerd om open te zijn, geen verwachtingen te hebben en te genieten van elke dag.
Ik heb de meest bijzondere en fantastische mensen ontmoet, die ik vast en zeker down the road nog wel eens zal ontmoeten.
Ik heb de pure kracht van de natuur mogen ervaren, de grond onder mijn voeten voelen schudden.
Ik heb de meest prachtige kinderen ontmoet, die ik nu al enorm mis en voor altijd bij me zal dragen.
Ik heb vriendschappen gebouwd voor het leven.
Ik heb de wonderen en gevaren van het leven besproken met vreemdelingen.
Ik heb spirituele plekken met een oeroude geschiedenis bezocht.
Ik heb uit een overvolle bus gehangen, de wind in mijn haren en het stof in mijn neus.
Ik heb de lekkerste donuts gegeten en de meest zalige momo's (die zal ik thuis nog eens voor jullie maken).
Ik ben expert geworden in met je handen eten (daar kan zelfs Isabel nog wat van leren).
Ik heb prachtige zonsondergangen gezien.
Ik heb drie dagen zonder bagage volgehouden.
Ik heb een halfuur onderhandeld met een Nepalese en mijn prijs gekregen.
Ik heb gegeten en gepraat met wijze monniken, gelachen om hun kindsheid.
Ik heb mijn liefde, zorg en kennis onvoorwaardelijk gegeven en daarvoor onvoorwaardelijke liefde teruggekregen in de vorm van tekeningen met 'I love u miss' en de meest verlegen knuffeltjes.
Ik heb gelachen tot de tranen over mijn wangen rolden en gehuild totdat ik geen druppel meer in me had.
Ik heb de binnenkant van een traditioneel Nepalees ziekenhuis mogen zien en ervaren.
Ik heb voor het eerst van mijn leven in het ziekenhuis aan een infuus gelegen.
Ik heb met mijn Nepalese arts over de wonderen van het vak geneeskunde gepraat.
Ik heb grappen gemaakt met de nachtzusters, die me om de twee uur kwamen wakker maken om mijn temperatuur, bloeddruk en hartslag te controleren.
Ik heb me nog nooit zo leeg (letterlijk) van binnen gevoeld.
Ik heb elke dag rijst zowaar bijna leren waarderen en laten we zeggen 'tolereren' :-).
Ik ben meer van mijn mijn familie en vrienden gaan houden dan ooit.
Mijn ogen zijn geopend en met deze reis vol leuke en minder leuke ervaringen durf ik te zeggen dat ik mijn vleugels succesvol heb uitgeslagen. Ik heb een echt ander deel van de wereld gezien en het heeft me enthousiast gemaakt om nog veel meer te zien, zoveel als er te zien valt!
Een luxe die niet iedereen zich kan veroorloven en waar ik dankbaar voor ben.
Morgenochtend vlieg ik naar huis, morgenavond weer in mijn eigen bedje! En dan eens even goed herstellen. Overigens heb ik rolstoel assistance op de luchthavens, dus dat zou helemaal goed moeten komen!
Heel veel liefs en tot snel
Na lang denken (aan tijd heb ik immers geen tekort) heb ik besloten mijn reis hierbij te laten. Ik lig de hele dag op bed en ik heb geen energie. Ik voel me verdrietig en ellendig, ik voel me op. Ik denk dat ik een lange herstelperiode tegemoet ga, waardoor ik Sri Lanka niet optimaal kan ervaren en niet kan genieten.
Het was een lastige beslissing, maar het voelt nu als de juiste.
Sri Lanka zit in mijn hart en dat komt nog wel. Schildpadjes, het maakt me ongelofelijk verdrietig dat ik niet kan komen zorgen voor jullie, maar wees niet gevreesd: als gezonde meid hebben jullie veel meer aan mij!
Ik probeer niet al te veel te balen, pech is het zeker dat het zo is gelopen. Toch ben ik ook positief: Nepal was een ongelofelijk mooie ervaring! Ik heb nu al zo veel meer uit mijn reis gehaald dan ik thuis ooit had kunnen dromen.
Ik heb een nieuwe cultuur leren kennen en mezelf succesvol leren aanpassen.
Ik heb samengewoond met een Nepalees gezin.
Ik heb in het klooster de pracht van eenvoud ontdekt, geleerd dat je niet veel nodig hebt om het goed te hebben.
Ik heb geleerd om open te zijn, geen verwachtingen te hebben en te genieten van elke dag.
Ik heb de meest bijzondere en fantastische mensen ontmoet, die ik vast en zeker down the road nog wel eens zal ontmoeten.
Ik heb de pure kracht van de natuur mogen ervaren, de grond onder mijn voeten voelen schudden.
Ik heb de meest prachtige kinderen ontmoet, die ik nu al enorm mis en voor altijd bij me zal dragen.
Ik heb vriendschappen gebouwd voor het leven.
Ik heb de wonderen en gevaren van het leven besproken met vreemdelingen.
Ik heb spirituele plekken met een oeroude geschiedenis bezocht.
Ik heb uit een overvolle bus gehangen, de wind in mijn haren en het stof in mijn neus.
Ik heb de lekkerste donuts gegeten en de meest zalige momo's (die zal ik thuis nog eens voor jullie maken).
Ik ben expert geworden in met je handen eten (daar kan zelfs Isabel nog wat van leren).
Ik heb prachtige zonsondergangen gezien.
Ik heb drie dagen zonder bagage volgehouden.
Ik heb een halfuur onderhandeld met een Nepalese en mijn prijs gekregen.
Ik heb gegeten en gepraat met wijze monniken, gelachen om hun kindsheid.
Ik heb mijn liefde, zorg en kennis onvoorwaardelijk gegeven en daarvoor onvoorwaardelijke liefde teruggekregen in de vorm van tekeningen met 'I love u miss' en de meest verlegen knuffeltjes.
Ik heb gelachen tot de tranen over mijn wangen rolden en gehuild totdat ik geen druppel meer in me had.
Ik heb de binnenkant van een traditioneel Nepalees ziekenhuis mogen zien en ervaren.
Ik heb voor het eerst van mijn leven in het ziekenhuis aan een infuus gelegen.
Ik heb met mijn Nepalese arts over de wonderen van het vak geneeskunde gepraat.
Ik heb grappen gemaakt met de nachtzusters, die me om de twee uur kwamen wakker maken om mijn temperatuur, bloeddruk en hartslag te controleren.
Ik heb me nog nooit zo leeg (letterlijk) van binnen gevoeld.
Ik heb elke dag rijst zowaar bijna leren waarderen en laten we zeggen 'tolereren' :-).
Ik ben meer van mijn mijn familie en vrienden gaan houden dan ooit.
Mijn ogen zijn geopend en met deze reis vol leuke en minder leuke ervaringen durf ik te zeggen dat ik mijn vleugels succesvol heb uitgeslagen. Ik heb een echt ander deel van de wereld gezien en het heeft me enthousiast gemaakt om nog veel meer te zien, zoveel als er te zien valt!
Een luxe die niet iedereen zich kan veroorloven en waar ik dankbaar voor ben.
Morgenochtend vlieg ik naar huis, morgenavond weer in mijn eigen bedje! En dan eens even goed herstellen. Overigens heb ik rolstoel assistance op de luchthavens, dus dat zou helemaal goed moeten komen!
Heel veel liefs en tot snel
-
15 Mei 2014 - 23:21
Anna:
lieve Titia,
Jammer dat je ziekzijn roet in het eten heeft gegooid. Maar je bekijkt het toch positief en dat is goed.
Ik wens je een voorspoedige reis!!!
xxx.Anna -
15 Mei 2014 - 23:28
Paula:
Lieve Titia,
wat balen zeg! Het klinkt echter alsof je hele belangrijke levenslessen hebt geleerd, en inderdaad Sri Lanka loopt niet weg!
Goede reis, die hopelijk niet te vervelend zal zijn!
Liefs,
Paula -
17 Mei 2014 - 13:03
Henriette:
Hallo Titia,
2 laatste verhalen in een keer gelezen. Dit is de eerste keer in Engeland dat we op internet zitten. Heftige ervaringen maar woow Titia, als je in 4 weken al zoveel kunt leren! Dat belooft wat voor alle jaren die nog komen. En je schrijven blijft even beeldend. Een spoedig herstel en tot gauw.
Liefs, Robbert en Henriette -
17 Mei 2014 - 18:53
Marie=Louise:
Lieve Titia,
Jammer van Sri Lanka maar daar kom je vast nog wel, je hebt de smaak duidelijk te pakken.
We hopen dat je goed thuis aangekomen bent en daar snel weer je energie terug hebt.
Liefs en groeten,Jan & Marie-Louise
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
