infuus en een gecancelde vlucht
Door: Titia
Blijf op de hoogte en volg Titia
11 Mei 2014 | Nepal, Kathmandu
Deel 1 Lieve iedereen,
Voordat ik de ellende in duik, zal ik beginnen bij het begin. Mijn laatste kloosterweek begon ik met een goed gevoel. Regen, Lord of the Rings, onweer. Helaas voelde ik me maandag opeens niet lekker, ik voelde mijn maag en darmen heel erg goed zitten. Krampen en pijn maakten dat ik na mijn eerste lesuur in bed ben gedoken. Dinsdagochtend werd ik duizelig en licht in mijn hoofd wakker en besloot ik een bezoek te brengen aan het plaatselijke ziekenhuis. Om het plaatje een beetje te schetsen: vliegen, straathonden die naar binnen proberen te komen, een vogeltje dat een nestje heeft ergens in de ontvangsthal/wachtkamer en van hot naar her fladdert. Bloed werd afgenomen (uiteraard even goed opgelet of het wel een naald vers uit de verpakking was), evenals urine en ontlasting. Wat betreft urine en ontlasting kreeg ik twee flesjes mee, met een opening gelijk aan de diameter van mijn pink. Het toilet waar ik mijn zaakjes mocht gaan doen, was bovendien een squat toilet en afgaand op de geur en laten we zeggen de muurversiering, in geen tijden schoongemaakt. De uitslag van het onderzoek duidde volgens de dokter (een zeer jonge vent met gebrekkig Engels) op een parasiet.
De dag erna ben ik voor een second opinion naar Kathmandu gegaan, waar de kwaliteit van de ziekenhuizen net even iets beter is dan het ziekenhuis in het dorpse Pharping. Ondertussen voelde ik me al wat beter. De kliniek waar ik terechtkwam, ciwec clinic, was een waar walhalla. Geen vlieg te bekennen, koel, mensen die Engels konden spreken. Na binnenkomst zie je aan de rechterkant de luxueuze stoelen met kussentjes van de wachtkamer. Voor de liefhebber ligt er zelfs de Vogue India. Links van de schuifdeuren is de balie, bemand door een of twee mensen die ook de telefoon opnemen. Verder zijn er rondom deze ruimte de deuren van de examination kamertjes, waar je na binnenkomst eerst door een zuster wordt bekeken. Links is een gang naar het lab en nog meer kamertjes. De algehele indruk is verzorgd en schoon. Na nieuw onderzoek, hoorde ik van de arts (die zowaar mijn buik voelde en haar handen waste! Yes! Hygiëne!) dat ik waarschijnlijk een bacteriële infectie had, die nu aan het wegtrekken was. Ze konden de parasiet niet vinden, bovendien werd me verteld dat ze in de wat rurale ziekenhuizen vaak parasieten misdiagnosticeren en dat de antibiotica die ik had gekregen niet voldaan had als ik de parasiet daadwerkelijk had gehad (als ik langer op dat squat toilet was blijven hangen, had ik vast een echte parasiet opgelopen!) Met een opgelucht hart ging ik naar het vrijwilligershuis, waar ik mijn laatste twee nachten Nepal zou doorbrengen. Helaas kreeg ik toch weer last van diarree en bereikte mijn 'ziek zijn' vrijdagnacht een hoogtepunt. Van twee kanten liep ik nu leeg, met in de ochtend nog meer overgeven. Snel de verzekering gebeld om advies, waarna ik samen met een vriendin en Rajesh opnieuw naar de ciwec ben gegaan. Daar werd ik vrij snel aan het infuus gelegd en werd ik gediagnosticeerd met bacteriële diarree en uitdrogingsverschijnselen. Koorts kwam gedurende de dag opzetten en heeft me sindsdien maar voor kleine onderbrekingen verlaten. Ik lig in de hoek van de ruimte die ik eerder beschreef, als je binnenkomt. Kamer 111, mochten jullie op bezoek willen komen ;).
Mijn vlucht heb ik gecanceld, van de dokter kreeg ik een 'not fit to fly' bewijs. In de namiddag kwamen nog wat vrienden langs, wat heel erg fijn was! Tot mijn grote verbazing kreeg ik te horen dat ik een nacht moest blijven. Het infuus is vanochtend pas losgekoppeld, in totaal ben ik door vele zakken zoutoplossing heen gegaan! Ik kreeg via het infuus iets tegen de misselijkheid en nadat deze was weggetrokken oraal antibiotica en paracetamol. Momenteel lig ik met koorts op bed, verveel ik me ook wel een beetje, aangezien ik op mijn telefoon na niets bij me heb. Een oplader heb ik van een van de zusters (die allemaal heel erg vriendelijk zijn) gekregen. Hoeveel ik drink en eet moet ik opschrijven, evenals het aantal ml plas, en of ik diarree heb (Zoja, small, medium of large? Vervolgens vraag je je af: hoeveel is large?) Eetlust heb ik niet, maar de witte toast heb ik gisteren wel met smaak opgegeten. Brood, dat mis ik wel hoor! Rijst moet ik nog even niet aan denken!
Aan het einde van de middag krijg ik te horen of ik al naar 'huis' mag, ik ben benieuwd. Koorts en hoofdpijn zullen me vast niet in het ziekenhuis houden. Het vervolg van mijn reis is nu even onzeker - laten we zeggen dat de rest van het avontuur nog open ligt. Het is zeker niet makkelijk om ziek te zijn zo ver van huis en lastig om alleen in een ziekenhuis te liggen.
Deel 2
Inmiddels zijn we weer een paar uur later - de blog is zojuist een live reportage geworden! Elk moment nu kan ik horen of ik nog een nachtje moet blijven. Zojuist waren Rajesh en zijn vrouw even op bezoek en ze brachten me mijn oplader, toilettas en e-reader! Heel erg fijn. Nu kan ik me eindelijk weer bij het Fellowship voegen. De muren van mijn kleine kamertje ken ik inmiddels ook wel uit mijn hoofd. Tom (een van de andere vrijwilligers) was net ook nog even op bezoek, heerlijk om lekker Nederlands te kunnen praten en wat gezelschap te hebben. Mijn koorts is volgens de laatste temperatuurcheck weer gedaald, het zweet staat nog op mijn voorhoofd.
Deel 3
Ik lig plat met een natte lap op mijn voorhoofd en de lichten uit als de dokter aan mijn bedzijde verschijnt. Ik mag nog een nachtje blijven. Hopelijk voel ik me morgen weer beter, zoals ik me vandaag ook alweer beter voel dan gisteren. Voor nu is dat hetgene wat het belangrijkste is: beter worden. Daarna zal ik me wel weer zorgen gaan maken over het vervolg van mijn reis.
Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn welzijn, heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes die ik al heb ontvangen!
Liefs en een plakkerige knuffel,
Titia
Voordat ik de ellende in duik, zal ik beginnen bij het begin. Mijn laatste kloosterweek begon ik met een goed gevoel. Regen, Lord of the Rings, onweer. Helaas voelde ik me maandag opeens niet lekker, ik voelde mijn maag en darmen heel erg goed zitten. Krampen en pijn maakten dat ik na mijn eerste lesuur in bed ben gedoken. Dinsdagochtend werd ik duizelig en licht in mijn hoofd wakker en besloot ik een bezoek te brengen aan het plaatselijke ziekenhuis. Om het plaatje een beetje te schetsen: vliegen, straathonden die naar binnen proberen te komen, een vogeltje dat een nestje heeft ergens in de ontvangsthal/wachtkamer en van hot naar her fladdert. Bloed werd afgenomen (uiteraard even goed opgelet of het wel een naald vers uit de verpakking was), evenals urine en ontlasting. Wat betreft urine en ontlasting kreeg ik twee flesjes mee, met een opening gelijk aan de diameter van mijn pink. Het toilet waar ik mijn zaakjes mocht gaan doen, was bovendien een squat toilet en afgaand op de geur en laten we zeggen de muurversiering, in geen tijden schoongemaakt. De uitslag van het onderzoek duidde volgens de dokter (een zeer jonge vent met gebrekkig Engels) op een parasiet.
De dag erna ben ik voor een second opinion naar Kathmandu gegaan, waar de kwaliteit van de ziekenhuizen net even iets beter is dan het ziekenhuis in het dorpse Pharping. Ondertussen voelde ik me al wat beter. De kliniek waar ik terechtkwam, ciwec clinic, was een waar walhalla. Geen vlieg te bekennen, koel, mensen die Engels konden spreken. Na binnenkomst zie je aan de rechterkant de luxueuze stoelen met kussentjes van de wachtkamer. Voor de liefhebber ligt er zelfs de Vogue India. Links van de schuifdeuren is de balie, bemand door een of twee mensen die ook de telefoon opnemen. Verder zijn er rondom deze ruimte de deuren van de examination kamertjes, waar je na binnenkomst eerst door een zuster wordt bekeken. Links is een gang naar het lab en nog meer kamertjes. De algehele indruk is verzorgd en schoon. Na nieuw onderzoek, hoorde ik van de arts (die zowaar mijn buik voelde en haar handen waste! Yes! Hygiëne!) dat ik waarschijnlijk een bacteriële infectie had, die nu aan het wegtrekken was. Ze konden de parasiet niet vinden, bovendien werd me verteld dat ze in de wat rurale ziekenhuizen vaak parasieten misdiagnosticeren en dat de antibiotica die ik had gekregen niet voldaan had als ik de parasiet daadwerkelijk had gehad (als ik langer op dat squat toilet was blijven hangen, had ik vast een echte parasiet opgelopen!) Met een opgelucht hart ging ik naar het vrijwilligershuis, waar ik mijn laatste twee nachten Nepal zou doorbrengen. Helaas kreeg ik toch weer last van diarree en bereikte mijn 'ziek zijn' vrijdagnacht een hoogtepunt. Van twee kanten liep ik nu leeg, met in de ochtend nog meer overgeven. Snel de verzekering gebeld om advies, waarna ik samen met een vriendin en Rajesh opnieuw naar de ciwec ben gegaan. Daar werd ik vrij snel aan het infuus gelegd en werd ik gediagnosticeerd met bacteriële diarree en uitdrogingsverschijnselen. Koorts kwam gedurende de dag opzetten en heeft me sindsdien maar voor kleine onderbrekingen verlaten. Ik lig in de hoek van de ruimte die ik eerder beschreef, als je binnenkomt. Kamer 111, mochten jullie op bezoek willen komen ;).
Mijn vlucht heb ik gecanceld, van de dokter kreeg ik een 'not fit to fly' bewijs. In de namiddag kwamen nog wat vrienden langs, wat heel erg fijn was! Tot mijn grote verbazing kreeg ik te horen dat ik een nacht moest blijven. Het infuus is vanochtend pas losgekoppeld, in totaal ben ik door vele zakken zoutoplossing heen gegaan! Ik kreeg via het infuus iets tegen de misselijkheid en nadat deze was weggetrokken oraal antibiotica en paracetamol. Momenteel lig ik met koorts op bed, verveel ik me ook wel een beetje, aangezien ik op mijn telefoon na niets bij me heb. Een oplader heb ik van een van de zusters (die allemaal heel erg vriendelijk zijn) gekregen. Hoeveel ik drink en eet moet ik opschrijven, evenals het aantal ml plas, en of ik diarree heb (Zoja, small, medium of large? Vervolgens vraag je je af: hoeveel is large?) Eetlust heb ik niet, maar de witte toast heb ik gisteren wel met smaak opgegeten. Brood, dat mis ik wel hoor! Rijst moet ik nog even niet aan denken!
Aan het einde van de middag krijg ik te horen of ik al naar 'huis' mag, ik ben benieuwd. Koorts en hoofdpijn zullen me vast niet in het ziekenhuis houden. Het vervolg van mijn reis is nu even onzeker - laten we zeggen dat de rest van het avontuur nog open ligt. Het is zeker niet makkelijk om ziek te zijn zo ver van huis en lastig om alleen in een ziekenhuis te liggen.
Deel 2
Inmiddels zijn we weer een paar uur later - de blog is zojuist een live reportage geworden! Elk moment nu kan ik horen of ik nog een nachtje moet blijven. Zojuist waren Rajesh en zijn vrouw even op bezoek en ze brachten me mijn oplader, toilettas en e-reader! Heel erg fijn. Nu kan ik me eindelijk weer bij het Fellowship voegen. De muren van mijn kleine kamertje ken ik inmiddels ook wel uit mijn hoofd. Tom (een van de andere vrijwilligers) was net ook nog even op bezoek, heerlijk om lekker Nederlands te kunnen praten en wat gezelschap te hebben. Mijn koorts is volgens de laatste temperatuurcheck weer gedaald, het zweet staat nog op mijn voorhoofd.
Deel 3
Ik lig plat met een natte lap op mijn voorhoofd en de lichten uit als de dokter aan mijn bedzijde verschijnt. Ik mag nog een nachtje blijven. Hopelijk voel ik me morgen weer beter, zoals ik me vandaag ook alweer beter voel dan gisteren. Voor nu is dat hetgene wat het belangrijkste is: beter worden. Daarna zal ik me wel weer zorgen gaan maken over het vervolg van mijn reis.
Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn welzijn, heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes die ik al heb ontvangen!
Liefs en een plakkerige knuffel,
Titia
-
11 Mei 2014 - 16:53
Wies:
Jeetje lieve Tiets, wat een verhaal! Wat ontzettend vervelend! Hopelijk voel je je snel beter! Heel veel beterschap lieve bikkel! -
11 Mei 2014 - 17:00
Anna:
Tjonge, Titia, dat is wel een tegenvaller!!! Gelukkig dat je toch in goede handen schijnt te zijn. het is maar goed dat je je niet hebt verlaten op dat dorpsziekenhuis.....
Ik wens je heel veel sterkte.
liefs, Anna -
11 Mei 2014 - 17:06
Paula:
Oei Titia, wat vervelend! Ik hoop dat je je snel iets beter voelt!
Inderdaad eerst maar weer gezond voelen en dan nadenken over je reis!
Liefs,
Paula -
11 Mei 2014 - 17:32
Sandra:
Lieve Titia, Wat naar voor je! Ik had het begin al van Paul gehoord maar dat het zo verlopen is...echt heel vervelend. Ik vind het wel heel knap dat je dat allemaal doorstaat en er nog komisch over schrijft ook! Ik ben blij dat je je nu lekker in je boek (altijd goed, LOTR;) kunt verdiepen en dus wat afleiding hebt. Getraind in het lven nemen zoals het is zal je inmiddels ook wel zijn door het boedisme...Heel veel liefs en sterkte! SAndra -
11 Mei 2014 - 17:38
Paul:
Tiets, heel veel beterschap gewenst van ons allebei!
Liefs, Yvonne en Paul -
11 Mei 2014 - 19:59
Camille:
Hey Lieve Titia,
Heel veel beterschap toegewenst uit Utrecht!
Wat vervelend dat je nu net ziek wordt, vlak voordat je weer terug zou gaan.
En jammer dat je je vlucht af moest zeggen...
Rust lekker uit, en hopelijk word je gauw beter, en kunnen we elkaar snel weer zien!
Wat een avonturen, die je leuk weet over te brengen!
Gelukkig heb LOTR bij je! :D (ik ben ze ook aan het lezen, ben in deel 3)
Nogmaals veel beterschap van ons!
Dikke knuffel van Camille! -
11 Mei 2014 - 20:32
Lia:
Lieve Titia,
Balen,maar je bent nu in goede handen!
Hopelijk voel je je snel weer beter en kan je weer verder gaan reizen.
Pas goed op jezelf!!Beterschap van ons allen uit Veldhoven.
Liefs Lia en co.xxxx -
11 Mei 2014 - 20:49
Marie-Louise:
Lieve Tititia,
Beterschap en sterkte.
Dat is nog eens een andere ziekenhuiservaring dan die in Londen.
We hopen dat je snel weer verder kunt reizen.
Liefs en groeten uit Paros,
Jan & Marie-Louise -
12 Mei 2014 - 12:23
Simon:
Goh lieve Titia...wat een avontuur!
Ik kreeg jouw blog opgestuurd van je moeder en wil je meteen een hart onder de riem steken!
Ik leef met je mee
En hoop van ganser harte dat je weer snel de oude bent en je reis en avontuur kan voortzetten!!
Een zachte omhelzing
Liefs xx
Simon en Joan -
12 Mei 2014 - 15:37
Marianne En Fer:
Lieve Titia
Dat is even flink een kink in de kabel!
Wel fijn dat je in het 'goeie'" ziekenhuis ligt en dat er leuk bezoek komt.
Hopen dat je snel weer beter bent en je mooie reis kunt vervolgen.
Pas goed op jezelf! Liefsxx Marianne en Fer. -
15 Mei 2014 - 10:35
Liesbeth:
O, lieve Titia, hoop dat je gauw weer beter bent.
Liefs,
Liesbeth en Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
